आई परत येणार मी - कविता

तारीख कळल्यावर अमरिका ला जन्याची, एकच धावपळ उडाली
स्वप्नात जे होता पहिला, येताच ते वास्तवात उगीच भीती वाटली ....
भेटी गाठी झाल्या, सत्कार झाले , खरीदी झाली ब्यागही भरली
हि सगळी गडबड तर लग्नाच्या हि वर गेली

पाटलाचा पोरगा बाहेर देश्यात चाललाय,
म्हणून बघायला त्याला गाव जमा झालं
घरातून पाय काढताना माज्या लक्ष्यात आलं
आजीशी थोडासा बोलायचा तर राहूनच कि हो गेलं..

स्वप्नांची दुनिया बाहेर बोलावत होती
आपुलकीची छाया घरात खेचत होती
काहीतरी मिळवण्यासाठी हे सगळा सोडायचं?
आता घरासमोरच्या आंगणात आम्ही कधी खेळायचं ?
आज अश्रूंचा वजन स्वप्नाहूनही ज्यास्त झालं
नकोच ती अमेरिका आस हजारदा वाटून गेलं

विमानतळावर घराच्यान सोबत मित्र मैत्रिणींची हि गर्दी जमली होती
कधी नव्हे ते मी आज खिस्यात अंगार्याची पुडी जपली होती
हसत होतो, बोलत होतो, सगळ्यांचा निरोप घेत होतो
बाबांच्या च्या डोळ्यात डोळे मिसळायला मी मात्र भीत होतो ..

पाठ फिरविण्याची वेळ जेंव्हा झाली ,
तेवढ्यात बाबांची पापणी हलकीच गलबलली
आणि ..........
आणि बराच काही बोलून गेली .....
" सातासमुद्रा पलीकडे निघालास . साम्राधीच्या देश्यात निघालास........

चढताना याश्याच्या शिकारावर , काळजी इकडची करू नकोस
पण असला कितीही काम तरी , फोन करायला विसरू नकोस

एका डोळ्यात कवतुक आहे , तर काळजी दुसर्या डोळ्यात
तुझी खूप आठवण येईल रे , जाताना रोज मळ्यात

व्याव्साहीकातेच्या दुनियेत मनातला ओलावला हि जप
जसा आहेस जाताना , येताना हि तसा अस ..

पश्यत्य संस्कृतीत झालास जरी दंग , तोल तू कधी सोडू नको
मिळाले सर्व पदार्थ विमानात जरी , डब्यात ठेवलेले आईचे लढू तू विसरू नको

नवीन जागी नवीन लोकांत जाताना , आपलासा त्यांना करायचा असता
पण आपलासा त्यांना करताना ,आपल्यांना कधी विसरायचा नसता ".......

मित्र विचारतात मी काय मिस करतो, कसं सांगू मी काय काय मिस करतो
कार्निवल च्या पार्टी मध्ये अंधाधुंद नाचलो होतो
ऑफिस समोरच्या चहा च्या आहारी आम्ही गेलो होतो
cubicle च्या गप्पा मध्ये पार आम्ही रंगलो होतो
sodexo चाच का होईना 'इंडिअन फूड' , कधी काळी मनसोक्त आम्ही जेवलो होतो .....
हे होतं ऑफिस चं जे रोजच्या जीवनाचा एक भाग होतं
ज्या गोष्टीं माझा जीव आहेत, त्या साठी १०० पानांचा पुस्तकही कमी पडतं ....

इथली सुसंस्क्रत साम्पानता पाहून तोंडात बोटे जातात
साम्राधीच्या देश्यातले लोकही मात्र समाधानच शोधतात
इथल्या इंग्रज्लेल्या भारतीय पोरांना पाहून डोळ्यात सनक भरते
मराठी मंडळीतही इंग्रजीत बोलताना अक्षरशः कीव येते
मित्रत्व बजावतात , पण मित्र कधीच नसतात
इथल्या सगळ्या गणिताचे उत्तरही नेहमी शून्य येतात

म्हणून कधी वाटता देऊन टाकावेत जिंकलेले सारे किल्ले तहात
राहावा परत आपल्या देश्यात, मावळ्यांच्या सहवासात
आईच्या हातची पुरण पोळी खावी , ताई च्या हातची बासुंदी चापावी
F C रोड वर उगीच इकडून तिकडे चक्कर मारावी
नेणे काकांचा पान खाऊन नांदेडी शिवी पुणेरी स्वरात द्यावी
(.... आरे नेणे काकांचा बिल राहिलाच कि )

परका आभाळ जिंकण्यासाठी, जमीन आम्ही सोडली,
इथूनही आभाळ दिसतंय तेवडच उंच
पण आतातर पायाखाली , जमीनही नाही राहिली
न राहिलो आपुले, न झालो परके
झालो आम्ही अधांतरी , झालो आम्ही अधांतरी

असा अधांतरी मला तू सोडू नको
आई तुझाच एक पुत्र मी
राजेंनी सोपवलं एक काम
राजेंचा एक सरदार मी..

राजेंची आज्ञा पाळणार मी
काम फते करणार मी
अन झाल्यावर काम फते
आई परत नक्की येणार मी

आई तुझ्या छायेत खेळणार मी
आई तुझ्या कुशीत झोपणार मी
आई परत नक्की येणार मी
आई परत नक्की येणार मी


संधर्भ मराठी रो ग्रूप
मूळ अधांतरी संवाधातून